Jaren geleden kochten we voor Eva een Go cart. Dit vooral om haar motoriek wat aan te scherpen. Fietsrijden was te moeilijk voor haar, dus dachten we dat dit een hulp voor haar zou zijn.
We zijn jaren later en de Go cart staat in de garage onder stof bedolven. We hadden aan verkopen gedacht maar dat vond Eva geen optie. Ze kon er niet van scheiden. Onder stof totdat…….. Een jongen uit onze buurt de Go cart ziet staan en vraagt om er eens mee te mogen rijden. Het is de jongste van een uit Syrie afkomstig gezin dat vorig jaar in onze straat is komen wonen. Samen met zijn nichtjes maakt hij de buurt “onveilig” met de “grote fiets” zoals hij de Go cart noemt.
Dit jaar is er een pools gezin in de straat komen wonen. De dochters van dat gezin trekken regelmatig op met die uit het syriesch gezin. Nu gebeurt het dat ook die meisjes komen vragen om met de “fiets” te mogen rijden. Dan rijden ze om beurten met onze Go card.
Die oude Go card heeft dus de kinderen uit twee verschillende milieus samengebracht. Jammer dat dit bij volwassenen minder vlot lukt als je een beetje de media volgt. In ieder geval is hier alles vredig.
Groetjes.
🙂
De dingen des levens ! 
De meeste Poolse mensen komen hier naartoe om (keihard) te werken. Dat zal voor een deel van die Syrische vluchtelingen ook wel gelden. Het zijn de niksnutten en lastpakken die zorgen dat immigranten een slechte naam krijgen. Maar het is juist prachtig als al die culturen zonder voorwaarden vooraf gewoon met elkaar zouden mixen. Dat begint met fietsen.
Schitterend log Suske, met een wel heel mooie boodschap: Als we bij de kinderen beginnen zal het er misschien later, als zij groot zijn, wat vredevoller uitzien!
Gelijk heb je…
Kinderen hebben veel minder moeite met taal- en cultuur barrières dan volwassenen, dat blijkt ook bij jou verhaal weer.
Van zo’n verhaal kun je alleen maar vrolijk worden. Het kan dus wél!
Ongetwijfeld gebeurt dit vaker dan wij denken. Helaas komen zulke berichten niet in de krant.
Dat is mooi, begin van nieuwe vrede…!
wat je hier doet is een mooi gebaar, want er is niets mooier dan spelende kinderen
Eén @->- voor jou
Kinderen hebben geen grenzen, alleen maar samen. En dat moeten wij volwassenen weer van hun over nemen.
Love As always
Di Mario
Hartverwarmend. Zo gaat dat met kinderen.
En zo verstrijken de jaren, dag op dag!
Ik werkte op een azc die kids spelen met elkaar terwijl ze van 4 culturen zijn en niks van elkaar verstaan. Heb gelukkig ook mooie dingen bij volwassenen gezien maar helaas overheerst de rottigheid
Mooi hè dat kinderen nergens een probleem van maken. Afkomst, arm, rijk, zwart, wit… Daar kunnen volwassenen nog wat van leren. Die Go Cart is een bron van vreugde!
Lieve groet.
De Go card heeft een bindende factor, doet zijn naam eer aan.
Denk dat er veel mensen buiten de media om heel goed met elkaar omgaan en die komen niet op de voor pagina van de krant. (helaas) Hans
Leuk dat je op die manier helpt aan integratie!
Mooi toch dat je met een Go Cart vrede kunt brengen…
Wat ontzettend mooi… het komt idd niet vaak voor, maar het bestaat dus wel
Kinderen zien geen verschillen…gelukkig
Leuk dat je nieuwe buren van Go card proberen te leren. Echt lief van jullie dit doet. Het staat maar toch in garage. Ander maakt je blij mee. En ook fiets laten leren. Top!
Dit is toch geweldig, de kinderen volgen hun hart en denken niet aan wat er om hun heen gebeurt
prachtig Suske
doet m’n fietszwervers hart goed
hopelijk krijgen de kinderen hun ouders ook samen op de fiets
en nadien een gezellige buurt bbq of zo
fijne avond groet
Polen is toch niet in oorlog met Syrië? Kinderen zijn gelukkig nog redelijk ongeremd in hun omgang met anderen en maar goed ook.
Je kan daar in Roeselare misschien beginnen met het verhuren van go-carts? 😉
zo kan het gelukkig ook Suske
prettige zondag
In elke straat en staat een grote fiets.
Zonnige groet,