Regelmatig lees je hoe nonkel Juul café Transvaal onveilig maakt.
Recht tegenover het huis waar onze geliefde oom woonde was er een café die zo heette. En een tiental meters verder had je dan café Vlaanderen. In die tijd en dan spreek ik eind jaren 1950 begin jaren 1960 kon je zowat om de 50 meter je dorst lessen hier in Rumbeke.
Je moest via een gang naar binnen. Links ging je door een deur naar een kruidenierswinkeltje en rechts bevond zich de gelagzaal Zo simpel ging het er aan toe in die tijd.
Beide café’s zijn ondertussen verdwenen, maar deze foto van den Transvaal heb ik nog voor jullie. De waardin heette Julia en je kan haar zien zitten op de schoot van een klant. Zoiets was heel erg gedurfd en schandalig in die tijd. Den pastoor zal er niet goed van geweest zijn.
Mijn vader zaliger staat er ook op.
Zo was er een deftige dame die bij mijn moeder aanklopte om haar te laten weten dat ze gehoord had dat Marleentje op de schoot van mijn vader zat na een kaartspel de afgelopen zaterdag. Hierop reageerde mijn moeder met “Als hij er deugd van gehad heeft is het voor mij geen probleem”. Waarop de deftige dame sprakeloos afdroop.
Wie hem meent te herkennen van foto’s uit oudere logjes mag het hier laten weten. De winnaar krijgt een porseleinen pispot die nonkel Juul van onder uw gat zal komen wegschieten met zijnen tweeloop.
Groetjes.
🙂
De dingen des levens ! 
Een leuke anekdote… en een schitterende foto!! 🙂
Schitterende nostalgische foto en met de uitleg er bij wordt die dubbel interessant!
Voor die prijs ga ik echter niet hoor Suske, ik kom nonkel Juul eigenlijk liever niet in het echt tegen met die tweeloop van hem *wink, big smile*.
Een heel andere tijd dan de huidige, deze cafés sterven uit, ik denk dat uw vader achter de man met de sjerp staat. Hans
In de tijd van mijn jeugd had je in de buurt waar ik opgroeide op de hoek van de grote doorgaande straat waaraan onze straat grensde, cafe’s. Oude bruine kroegen, biljartcafe’s, de een wat netter dan de andere. Paste bij het buurtje waar veel winkels en bedrijven gevestigd waren en de arbeiders na binnenhalen van hun loon even neerstreken voor een verhaal of een potje biljart. Vaak ging een deel van het loon op aan het rijkelijk vloeiende bier of de pikketanesies zoals een jonge jenever nog wel eens werd genoemd. Als je nu die zelfde straat bezoekt zie je heel andere zaken. Coffeeshops (waar ze echte koffie schenken), petit restaurants, en als er al een cafe zit nog dan een van de transparante soort. Arbeiders wonen er niet meer, wel Yuppen en allochtonen. En die laatste groep drinkt geen alcohol…..officieel…..
Uiteraard weet ik de oplossing, maar als ik zit zit ik graag lang genoeg, en sla deze prijs dan ook af door de oplossing niet te verklappen.
Leuke verhaal heb je geschreven. Leuke foto van vroeger. Je pa sta ook erop.
Jij ook fijne Paasweekend gewenst.
ik herken je pa onmiddelijk suske, het is de middelste :o) hahaha
wat een prachtige foto uit vervlogen tijden, suske! 🙂
jouw vader kan er maar eentje zijn ..
maar laat nonkel juul zijne tweeloop maar ergens anders leegschieten!
fijne paasdagen,
Vandaag is net zo’n dag dat ik niets win.. heb ik weer.. maar deze keer ben ik wel blij dat ik niets win…..
Love As alwyas
Di Mario
ik lig nergens van wakker Suske
al waren er wel al lui die vertelden dat ik dat zou moeten doen 🙂
als voorheen , nee ik houd de pot heel en de ******* kapot
slaap wel
Ik zie jouw vader ook duidelijk op de foto staan, maar ik vrees dat ik de pispot ook liever aan mij voorbij laat gaan!
Die kroegen, die zijn er niet meer, …. wat een tijd, die is er ook niet meer.
Laat die prijs maar zitten 😉 Mooi verhaal, echt een familiestory.
’n Paar van dergelijke café’s zagen we hier in Brabant begin jaren zestig ook nog Niet lang meer, dan werden ze verbouwd of opgedoekt.
De man die uiterst rechts staat komt wel bekend voor maar áls dat jouw vader is heb ik niets gezegd want die prijs wil ik echt niet winnen;-)
ja er zit maar 1 lieftallige dame bij een heer op schoot , maar je verloot de prijs maar op het werk 🙂
ik heb een pps staan vol met oude en bekende kroegen van nu en ook al die er niet meer zijn , ja waren er velen en overal was het koers 🙂
Zoals Sjoerd zegt; ik zie jouw vader er zo bij zitten, maar die beloning schrikt mij af.
Vrolijke groet,
Haha, ik durf niet eens een gok te doen hier met die beloning…
een mooie anekdote, Suske!
Er zijn toch enorm veel cafés gesloten in de laatste 10-15 jaar… 😦
Wat een leuk verhaal! Hihi geweldig die moeder van je!!