Het is rond 16 u wanneer we aanbellen.
De moeder van Exvan doet open.
Max de hond komt ons blaffend en kwispelend begroeten.
Exvan is blijkbaar niet thuis. Hij is naar de bushalte waar hij zijn nieuwe liefde opwacht. Een blonde deerne met twee kinderen : een dochter van twee en eentje van één jaar. Een dochtertje zit nog in haar buik en wordt verwacht ergens in mei.
Max de hond begint wild om zich heen te blaffen. Hij hoort zijn baasje naderen. De deur gaat open en daar verschijnt hij opgewekt met zijn vriendin en haar kindjes in zijn kielzog. Ook een vriendin van Love is meegekomen. Love kijkt me aan. “Ik had al veel over je gehoord, Blij je nu ook eens te ontmoeten”. begroet ze me. Haar stem klinkt hees. Duidelijk iemand die veel rookt Haar tweejarig dochtertje komt op mij af. “Mag ik je jasje helpen…
View original post 680 woorden meer
De dingen des levens ! 
Is mooi geschreven.
Ja, dat roken voorspelt niet veel goeds, een blij hondje wel!
Dat is weer een mooi verhaal…!
Hopelijk weer goed opgeknapt om lekker van het weekend te genieten.
Ik was behoorlijk geboeid door het verhaal, maar het stopt zo abrupt. Dat is wel jammer.
Mmmmmmmmm, zou dat de reden zijn? Ik denk dan weer van niet. Ik had waarschijnlijk dat stukje ook gelopen. Even de benen strekken en alles is toch al uit de auto.
Love As always
di Mario
Exvan haha hoe verzin je het al klopt het waarschijnlijk enis het ook zo haha
Wat halen mensen toch vreemde capriolen uit… 😉
Fijn weekend en beterschap?
ha die Suske
dus jij bent levend bewijs dat op een vrijdag , de gein van donderdag nog steeds goed is
hopelijk verdrijft de gein de griep 🙂
beterschap
Ow nu ben ik benieuwd… Welke kant zal dit opgaan?
ik ben het geheel met Gerda eens 🙂
Dit moet men je echt nageven Suske, van mooie verhalen schrijven heb je beslist kaas gegeten…Daardoor wordt jouw blog iets waar je graag telkens weer terugkomt!