Het was nog vroeg toen ik er aankwam.
Mohamadi die vlakbij mijn huis woont en met diens dochter Eva min of meer bevriend is staat al op de uitkijk. Toen ik deze morgen naar mijn kapper stapte bleek die voor onbepaalde tijd gesloten. Onlangs had ik gezien dat er in de “Gazastrook” nu ook een kapperszaak is. Dus waarom die geen kans geven ? Mohamadi laat weten dat de kapper pas om 10 uur begint. Bijgevolg heb ik nog even tijd om mijn favoriete Marokkaanse winkel binnen te stappen en één en ander te kopen.
Nadat ik de boodschappen in mijn autokoffer gestopt heb ga ik terug naar de kapper. De deur staat reeds op een kier. Ik ga naar binnen terwijl Mohamadi goedkeurend toekijkt.
Een vriendelijk ogende man begroet me en vraagt of ik een afspraak heb.
Die heb ik dus niet. “Dan zal mijn collega je helpen” is zijn even vriendelijk antwoord.
Een magere knul gebied me in de kappersstoel plaats te nemen. Even met handen en voeten uitleggen hoe mijn kapsel er moet uitzien.
“Ik ben geen kapper maar barbier” begint zijn baas tegen me. “Naast haar knippen en baard scheren kan men hier ook voor een schoonheidsbehandeling komen, natuurlijk voor mannen !” gaat hij verder. “Hier zorgen we er voor dat mannen zich beter en mooier voelen”. Ik kijk in de spiegel. “Hij zal nog veel werk aan me hebben” gaat het door mijn hoofd.
Terwijl de collega met mijn kapsel bezig is kijk ik nu en dan eens rond. Aan de muur hangt een poster van Elvis die zijn wilde manen verliest vooraleer The Army te betreden. Op de achtergrond klinkt bluesmuziek. De stoel waarop ik zit doet me herinneren aan de tijd dat ik als kleine jongen met mijn mama naar de kapper ging. De roaring sixties waren dat. Tijdje geleden dus !
De afspraak is ondertussen in de kappersstoel naast me komen zitten. De barbier himself neemt hem onder handen. Ik meen de man te herkennen. Het is een buurtwerken die zijn roots ergens in het flower power tijdperk moet hebben. Hij kijkt me zijdelings aan maar zegt verder geen woord. Waarschijnlijk vermoedt hij met een teruggekeerde I.S. strijder te doen te hebben.
Na een half uur tondeuses, scharen en messen op me los gelaten te hebben is het hulpje klaar met mij. Ik reken af en verlaat de zaak. “Bedankt en tot een volgende keer” roept de barbier me vriendelijk na. Ik knik naar de buurtwerken. Met doodsangst in zijn ogen knikt hij vlug even terug. Wie weet ben ik echt wel een I.S. strijder ?
Groetjes.
🙂
De dingen des levens ! 
Had je je kalasnikov bij je?? Jij en er eng uitzien…mafketel!
Goh Suske, hoe doe je het toch? Ook van een schijnbaar ordinair knapperbezoek weet jij een hilarisch verhaal te maken… bedankt voor mijn eerste lach van de dag!
Ik hoop nu wel dat jij er een stuk beter uitziet dan toen je er binnen ging *wink, big smile*.
hoe jij zo’n bezoekje ziet hahahahaa
Ik drink ook aan de bar bier… maakt mij dat dan ook een barbier?
Love as alwyas
di Mario
ja .. je kunt niet voorzichtig genoeg zijn, met die rare kwiebussen!
zeker als die ook nog ‘ns beginnen te knikken!
Ja, je weet het maar nooit he, als je haar maar goed zit!
kijk maar uit dat nonkel Juul je zo niet treft als Issuske 🙂
Dan ben ik zeker en vast het haasje als hij zijn tweeloop op me richt.
Heb je verzoekje ontvangen, staat in de play list. Hans
Je bent nu vast weer een knap manneke en een paar euro meer waard, zeggen we dan…. 🙂
Had je per abuis de tweeloop van de nonkel meegenomen?
Dat zou mij pas ENG laten lijken. 🙂
En het resultaat van het geknipt en geschoren ?! Ben je er nu mooier op geworden.? en een goede start van de tweede 23 jaar, of is vrouwlief helemaal geschrokken ?
ze is momenteel in shock maar ze komt er wel weer bovenop !
Maar dan ben je wel mooi gepimpt voor de strijd
De buurtwerker is niet zo op de hoogte van de buurt.
Maar met een scheermes….. je weet maar nooit. Hans
ISuske, wat een eng idee…;)
Zie je er dan zo eng uit of zo? Stond je AK47 naast de stoel??? 🙂
Ik zie er nu eenmaal ENG uit ! 🙂
Haha, die arme man komt daar nooit meer…