Het is een donkere zaterdagavond in december.
De mistslierten zijn die dag niet weggetrokken.
Alles oogt troosteloos. Geen kat te zien op straat die een lied wilt zingen.
Twee donkere schimmen lopen door de natte kille straten van het dorp.
“Hopelijk komen we hier geen Hollanders tegen” fluistert de ene tegen de andere
“Als ze me met dat roet op mijn gezicht zien zunnen ze me meteen aanvallen”.
“Zonder nonkel Juul en zijnen tweeloop” ben ik ook niet op mijn gemak zulle”’ antwoordt de andere manspersoon met krakende stem.
“Vroeger was het toch anders “ gaat de eerste verder “De kindertjes waren bang van dat zwart gezicht en de ouders waren tevreden dat we dat grut eens de schrik op het kleine lijf kwamen jagen.”
“Nu is dat pedagogisch niet meer verantwoord.” gaat de andere verder. “Voor die ettertjes die we straks gaan bezoeken heb ik jaren geleden enkele kindertjes…
View original post 408 woorden meer
De dingen des levens ! 
ik denk dat ie z’n bouwdoos wel gekregen heeft….
Neem het me niet kwalijk Suske, maar dat kleine grut een beetje bang maken mag beslist wel. Wij hadden dat vroeger wat meer moeten doen met onze zoon, dan had hij wat meer respect voor ons gehad…
Alles went, uiteindelijk!
Eine schöne Geschichte,ich bleibe lieber drinnen da ist es warm draußen ist es wirklich trostlos.Wünsche dir einen schönen Abend lieber Gruß Gislinde
dus nu liggen ze ook hier al op de loer 🙂
nu de kindertjes passen zich goed aan heb ik wel begrepen uit het sinterklaas nieuws
hoezo geen geintjes deze avond , het hele leven is een geintje , toch 🙂
ja lekker warm op de bank wat tv kijken en op tijd slapen
fijne avond