Het vervolg van de soap met deze blogger in de hoofdrol waarin je de tragische afloop van de amandelen kunt lezen.
In de namiddag gaan we langs bij Tamara die in het ziekenhuis ligt omwille van haar geknipte amandelen. Ze ziet er bleek en suf uit. Haar dieet bestaat uit fristi, Zij die anders steviger voedsel gewoon is moet het nu daarmee stellen. Slikken gaat haar nog niet af dus de fristi moet haar maar van haar honger verlossen. Ze is ook nog slaperig. Buurvrouw Martientje die al een tijdje bij haar zit besluit om ons alleen te laten. Straks komt buurman Sluipertje ook. Eenzaam en alleen zal Tamara zich niet rap voelen.
Britje zit in een hoek van de kamer met haar Polly Pocket te spelen, Ze staat op, doet de doos dicht en komt naast me staan. “Gaan we samen wat wandelen ?” vraagt ze stilletjes. “Als dat goed is voor je mama”.reageer ik terug. Dan stelt ze de vraag opnieuw aan haar mama en die knikt.
Samen wandelen we door de gangen. Melissa, een popje uit de doos van Polly Pocket is ook mee en vliegt regelmatig door de lucht of springt van de hoge trappen. We komen voorbij het cafetaria. “Wat hebben ze hier?” vraagt ze nieuwsgierig. “We gaan eens kijken!” antwoord ik en we stappen de zaal binnen. Zij heeft dorst en ik neem voor haar een fanta daar het zelfbediening is. Ik neem een bordje en leg er een appelflap op, “Mag ik ook een bordje nemen ?” vraagt ze terwijl ze al een bord vast heeft en er een appelflap op legt. Nadat ik de consumpties betaald heb zetten we ons aan een tafeltje en praten we wat over de sint en zijnen piet. “Mijn mama en ik vinden jou leuk” laat ze zich tussen twee happen ontglippen. “Ik jullie ook hoor”, Ze kijkt me vragend aan en laat me de rest van haar fanta opdrinken. Melissa ligt er bij en kijkt er naar.
Een kwartier later zijn we terug op de kamer. Tamara ligt min of meer te slapen. Leen doet teken dat ze weg wilt gaan. We nemen afscheid en gaan naar de uitgang waar ik mijn ticket moet valideren opdat we weg kunnen geraken met de auto.
“Waarheen ?” vraag ik terwijl we de parking verlaten.
“naar jou huis, ik wil koffie” beveelt Leen.
Da’s goed,
Nu afwachten of Tamara morgen maandag naar huis mag.
Na de koffie en een onderhoud tussen Leen’s en mijn dochter over koreaanse pop en weet ik veel reed ik hen terug naar huis.
Onderweg stopten we
De dingen des levens ! 
Kleine kinderen en dronken mensen spreken de waarheid is het spreekwoord. Vraag is wel, waarom vinden die lui jou lief eigenlijk??? Moet je toch nog eens uitleggen….:)
En als de lady beveelt volg je die natuurlijk op 😉
Jij laat je bevelen Franky? Van geen wonder dat de dames je leuk vinden 😀
Heel veel kinderen hebben deze operatie moeten ondergaan en moeten dat nog jammer genoeg…Hopelijk houdt ze er geen al te nare herinneringen aan over…
mooi verhaal waar wellicht een vervolg op komt? 😀
Het leest lekker weg zo Suske. Je moet het maar allemaal onthouden.
Love As Always
Di Mario
Amandelen knippen is niet zo fijn, blijf je je hele leven herinneren.
Gelukkig wordt er geen chloroform meer gebruikt, daar werd je zo beroerd van.
een gezellige wandeling, dat moet je goed doen wat ze zegt.
Zo kan de zieken ook rustig uitzieken. Hans
Ot. Je verzoekje ligt op de Bank voor de volgende show.
De shows staan allemaal op: http://logbankje.nl
Een echte soap, maar wel goed geschreven.
hahaha, die kleine draait jou rond haar vinger… 😉
Was me dat een spannende nieuwe aflevering !
Veel ijsjes…. dat is goed tegen de gezwollen, pijnlijke keel….!!
Die kleine weet wel wat ze wil en óók nog hoe ze het kan krijgen;-)
Amandelen knippen? Ik wist niet dat het nog gedaan werd.
Je had het er weer een middagje druk mee,
ijsjes dat kregen we indertijd bij het knippen van de amandelen…..
“onderweg stopten we…” en dan vraag ik me nu af
IJs, waterijs herinner ik mij bij geknipte amandelen.
Maar dat is al weer langer geleden.
Ik vermoed dat er nog wel een vervolg komt op dit ziekenhuisbezoek.
Vriendelijke groet,
Onderweg stopten we??? Nu maak je me alweer nieuwsgierig Suske! 😉
Guten Hunger. Wolfgang
er gebeurt weer genoeg , maar eind goed al goed
patient slaapt
jullie de buikjes rond
en allen nog gezond
en wie weet de patient maandag ook weer
geniet de dag