Er klopt iemand op de deur.
De deur die er niet was tot op vandaag,
in een gang waarvan nonkel Juul en zijn wuuf niet wisten dat die er was.
Het zijn rare tijden ten huize Juul.

Nonkel Juul neemt zijnen tweeloop en richt deze op de deur.
Aarzelend doet klusjesman de deur open.
De rest van de aanwezigen houden hun adem in, ze trillen op hun benen en hun tanden klapperen. Behalve bij Bieke die dit alles heel interessant vindt.
Zou het weer zo’n verdwaalde Duitse soldaat van tijdens de tweede wereldoorlog zijn ?
Oh was onzen klusser maar bij zijn lief in Westrozebeke gebleven !
Voor hen verschijnt er een sjofel figuur : “hi, ik ben enen cowboy en ik ben op zoek naar mijn paard ! Hebben jullie dien ouwe knol toevallig niet gezien ? Hij is gemakkelijk te herkennen aan zijn schele ogen en zijn paardengebit.”