Gisteren was het de internationale dag voor mensen met een beperking.
Enkele bedenkingen van anderen en van mij :
Wat mij blijft verbazen is de enorme muur tussen mensen met en mensen zonder een beperking. (An Nelissen)
als vader van 2 kinderen met autisme begrijp ik je volkomen. Een kinderlijk idealisme op dat vlak is me ook niet vreemd. Dat idealisme is wel nodig anders zouden we er vast en zeker onderuit gaan. (suskeblogt)
Het ‘niet altijd weten hoe zich te gedragen’ is inderdaad soms een zeer moeilijke situatie. En dit kan pas worden opgelost door meer om te gaan met mensen met een beperking. Maar dan nog, de ene beperking is de andere niet. Gewoon spontaan doen, zeker? (Thomas Pannenkoek)
klopt Thomas, je moet de mens zien, niet de handicap. Benader ze gelijk wie. Zo heb ik enkele spastische vrienden waar ik ieder weekend mee optrek. Geen enkele reden om die mensen “anders” te behandelen. (suskeblogt)
We kunnen dus maar beter een warme, oprechte en mensvriendelijke manier met elkaar leren omgaan, ook al is dat moeilijk en past het niet meteen in onze economisch model. Of ben ik nu gewoon kinderlijk idealistisch? (An Nelissen)
zijn we in feite niet allemaal mensen met beperkingen ?
De dingen des levens ! 
Naast mijn werk op de boerderij werk ik al 26 jaar als vrijwilliger bij Syndion.
(http://www.youtube.com/watch?v=JurabqTJsM0)
Ik heb binnen mij eigen familie mensen met een handicap, maar ook in de familie van mijn man zijn er mensen met een beperking, zowel lichamelijk als verstandelijk. Ook autisme (Asperger).
Dus ik snap je visie en ik kan helemaal in je standpunt meekomen.
zijn we in feite niet allemaal mensen met beperkingen ?
je vraag maakt me wel wakker, want dit klopt, wie mankeert niets, het is niet altijd zoals we willen
*zucht*
Wat een indringend log pleegde je hier Suske, ik hoop zo dat het velen onder ons tot nadenken aanzet!
We zijn allemaal mensen met een beperking, enkel de een met wat meer als de ander.
En dat is jammer, maar daarom zeker niet minder.
Onbekend maakt onbemind, mensen zonder gehandicapten in hun omgeving weten niet altijd even goed om te gaan met mensen met een beperking, het is misschien ook niet altijd duidelijk wat iets inhoud voor het functioneren, zoals autisme. En zo heeft inderdaad iedereen wel een beperking!
Bravo meiden. Ik zie condooms in dat tasje.
Maar toch heeft het z’n beperkingen om om te kunnen gaan met mensen met een beperking, we moeten wél reeel blijven. Hoe nobel het idee ook . men moet wel rekening kunnen houden met beperkingen en dat is niet altijd mogelijk!
Dat wil niet zeggen dat we het niet móeten proberen natuurlijk!
Ik ben blij dat niet iedereen gelijk is. Ik vindt dat we iedereen met respect moeten behandelen. Door een handicap ben je niet in een keer een ander mens.
ik heb in mijn jeugd ervaring opgedaan met mensen met een beperking, en ik kon me goed inleven in hun wereld. Voor mij waren zij mensen als anderen
Die laatste zin is een doordenker van jewelste…
Geen reactie. Onze dochter geeft genoeg. Weglopen, is er een van. Autisme, nog iemand? het autisme dat dochter weer heeft ??
en moeder is weer de gebeten hond om te zeggen dat dat er zat aan te komen van de dochter
Mensen die niet met andere mensen om kunnen gaan hebben de grootste beperking in mijn ogen. We zijn allemaal gelijk maar hoeven niet allemaal dezelfde verantwoordelijkheid te dragen.
Love As Always
Di Mario
Mooi en goed verhaal. Niemand is vrij van afwijkingen. De een heeft smetvrees, de ander weer ietrs anders. Wie is helemaal perfect? En is dat dan op zichzelf normaal?? Kijk eens goed in het rond, en je ziet zoveel afwijkingen dat ik denk dat juist dat normaler is dan de ons vaak opgedrongen norm van normaliteit of lichamelijke schoonheid. In ieder mens schuilt iets moois en leuks, maar je moet soms even wat langer kijken…
Zo wat een eyeopener van terrebel over dat zichtbaar 🙂
Mensen accepteren zoals ze zijn zou voor iedereen een eyeopener kunnen zijn…goed blogje!
Onlangs kreeg ik een opdracht niet omdat men mij te groot vindt. Iets wat ik niet dagelijks hoor met mijn 1,40m. En ja, allen hebben wij wel de een of andere beperking. Maar de ene is wat zichtbaarder dan de andere. Jammer dat stommiteit zo slecht zichtbaar is van een afstandje. Anders kon ik sommige mensen veel makkelijker mijden…!
Die laatste opmerking spreekt mij zeer aan, ik heb er namelijk ook minstens een en dat is het heel veel moeite hebben, om te gaan, met mensen met een beperking.
Suske
ja net wat ik las , hen die een handicap hebben welke dan ook benaderen zo je iedereen doet
en ja is het niet zo dat een ieder van ons wel een makke heeft
op het werk hebben wij vaak te maken met rolstoelen in vele vormen en gewichten , en die moeten dan van uit de kist via de brug en de trap naar het bulk , en daar geladen
hoor ik jongens wel eens foeteren op die rotdingen , zeg ik wees blij dat je het nog kan doen
ik hoop dat velen dit blog ter harte nemen
en zeg geniet de dag
Veel mensen zijn volgens mij gewoon ook een beetje bang voor ánders dan anders’ Suske.
Je bent een mooi sociaal mensenmens volgens mij!
dank je wel !
Bang zijn of angst is nooit een goede raadgever.
Hopelijk zijn er veel mensen in staat om die “angst” te overwinnen.
Vind dat je daar al een mooi begin mee maakt met dit blogje.
Is het niet eerder ‘omgangsverlegenheid’ dan ‘angst’? Misschien stel je het toch wat te negatief voor. De meeste mensen komen immers niet zomaar in aanraking met iemand die vreemd is aan hun ervaringswereld. Ze kunnen dan ook eraan doen dat ze schrikken.
Ja, misschien wel.
‘Zijn we niet allemaal mensen met een beperking?’ Zo zie ik het ook. Alleen maken onze beperkingen (die voor ieder individu anders zijn uiteraard) het niet voor iedereen even lastig. Wat afhangt van de organisatie van onze samenleving (en de evolutie daarin).
Die uitspraak maakt meteen ook duidelijk (volgens mij) hoe weinig die uitspraak zegt. Ik beschouw mezelf dan ook als een persoon of mens met een handicap. Mijn beperkingen geven mij immers in veel situaties een achterstand op anderen, en in de ontwikkeling van talenten. Vandaar: internationale dag van personen met een handicap voor mij. Want iedereen heeft toch een beperking maar geen handicap?
Een beperking kan ook een handicap zijn in bepaalde gevallen, vooral sociale dan. Veel mensen houden nu eenmaal niet van mensen die “anders zijn” hetzij lichamelijk of geestelijk. Als je weet dat mensen soms beoordeeld worden op hun al dan niet overgewicht voor bepaalde functies.
Volgens mij loopt die vergelijking mank.
Een handicap is voor mij een individuele beperking die zowel tot last is van zichzelf als een langdurige, blijvende en niet compenseerbare of camoufleerbare achterstelling geeft.
De term ‘minder-validen’ geeft dan nog beter het maatschappelijk proces weer, omdat iemand ‘minder geschikt’ wordt bevonden als gevolg van bepaalde eigenschappen. Iemand alleen ‘anders’ noemen of ‘met een beperking’ is mooi als geste maar eigenlijk wat bagateliserend. Tenminste voor mezelf als persoon met een (erkende zware) handicap.