Tijdens mijn pauze ga ik soms een broodje eten in het restaurant van het station.
Daar zit altijd volk gelijk op welk tijdstip van de dag je er binnen gaat.
Meestal mensen die op zoek zijn naar een babbel
of er gewoonweg teruggetrokken een koffie of iets sterkers zitten te drinken,
terwijl ze een krant lezen
of gewoon voor zich uit zitten te staren.
Toen ik er deze week op een namiddag binnen stapte werd ik begroet door een jonge dame die er eenzaam en alleen een cola zat te drinken.
Ik herkende haar van het ziekenhuis waar ik enkele weken terug verbleef.
Ik zette me bij haar en tijdens het verorberen van mijn broodje garnaal vertelde ze me over haar problemen met dokters en ziekenhuizen.
Ook bleek de relatie met haar vriend stukgelopen te zijn.
Hij was veel te bezorgd om haar en dat verstikte haar zowat.
De jongeren die zich in het cafetaria bevonden begonnen zenuwachtig rond te lopen.
Eerst sloeg ik er geen acht op, maar toen zag ik door het venster wat er gebeurde.
Enkele jongeren waren slaags geraakt met een oudere magere man in trainingspak.
Er werden ferme klappen uitgedeeld.
Ook een jong meisje dat normaal gezien rond dit tijdstip op de schoolbanken had moeten zitten deelde van de brokken.
Het ging er heftig aan toe.
Als er over drugs gediscussieerd wordt kan het er wel eens heftig aan toe gaan.
Het goede nieuws was dat het vrienden waren,
dus geen vuiltje aan de lucht
in deze duistere tijden.
De dingen des levens ! 
het is ook helemaal de eerste keer niet dat er hommeles is aan het station van Roeselare hé, Suske
Geen vuiltje aan de lucht zou ik het niet noemen…
een mens verwacht dat niet op klaar lichte dag en waar blijft je dame met de cola?
ik ben tegen vechten
De omgeving van dat station is al nét zo troosteloos als die van de meeste grote stations in de grote steden.
Die vrienden brengen blijkbaar een spreekwoord in de praktijk “wat je lief hebt kastijdt men;-)
ha die Suske
dus niet ff de voetjes van de vloer 🙂
ja bij een station is altijd wel iets te beleven
nog een fijne dag verder
Geen vuiltje aan de lucht? Ook ik zie dat enigszins anders… voor sommige mensen zijn het beslist duistere tijden. Maar hopelijk niet voor jou Suske!
Stevig verhaal.
Beter een klap van een vriend dan van een onbekende!? Haha nee, doe alles maar beter zonder geweld.
Rare wereld is het ook..
Verhalen horen is beter dan een robbertje vechten, dat lost niets op.
Rare vrienden!
In het stationsrestaurant is het wel druk gezellig, een plaats om bekende te ontmoeten.
En geeft leuke afleiding van de sleur op het werk. Hans
Sterke verhalen zijn ook altijd erg lekker.
Een jongedame met cola. Dat is altijd prettig om daar even een babbel mee te maken. En ze had er ook duidelijk behoefte aan. Je maakt wat mee op zo’n dag.
Love As Always
Di Mario
Soms kun je de realiteit niet verzinnen. Fijn dat het goed is afgelopen. Hoe is het nu met de dame met de cola?
geen vuiltje aan de lucht..
ik zie het enigszins anders
Ik moet niets van vechtpartijen hebben. Dat lost helemaal niets op.
Ojee…vind het meestal niet om aan te zien…geef mij dan maar een stoeipartijtje 🙂
en van je vrienden moet je het hebben 🙂