Onlangs kwam ik tot de conclusie over mezelf wat ik in feite al lang weet,
namelijk dat ik nergens echt bijhoor.
Toen ik jonger was deed ik wel eens mijn best om ergens bij te zijn,
of het nu een fitness club was of gewoon met enkele vrienden die er ene gaan pakken.
Meestal liep dit niet goed af,
ofwel verloor ik mijn interesse
ofwel verloren zij hun interesse in mij.
Toen vond ik het wel sneu,
maar nu lig ik daar al lang niet meer van wakker.
Integendeel, iedereen doet maar.
Dat heeft ook voordelen voor mij,
zo zal ik me nooit laten meesleuren met de menigte
zal ik altijd afstand bewaren in bepaalde “relaties”.
Ook ben ik redelijk immuun voor “goede raad” van anderen.
Meestal geven zij dan raad die wel bij henzelf van toepassing is, maar niet bij mij.
Zo heb je van die mensen die makkelijker van bedgenoot wisselen dan ik van onderbroek.
Als ik hen duidelijk probeer te maken dat ik zo niet in elkaar zit dan zie ik hen fronsen.
Zo ben ik helemaal niet en als ze echt “vrienden” van me zijn zoals ze beweren dan accepteren ze dat maar,
of anders zijn het geen echte vrienden en dan moeten ze me maar laten voor wat ik ben en elders “vrienden” zoeken.
Ook kan ik van een feestje of BBQ in het frietkot genieten,
maar echt meedoen met de leute is ook niet aan mij besteed
meestal zit ik na een tijdje het geheel te bekijken van uit een hoekje,
met de camera in aanslag.
Ik ken veel mensen groepen en verenigingen waar ik bij terecht kan
Dus eenzaam zal ik wel nooit door het leven moeten,
maar het “wij” gevoel ken ik niet echt.
De aard van het beestje zeg maar.
Een beetje een warrig logje,
ik weet het,
maar toen ik me rond 6 u in de morgen voor de pc zette,
kwam dit er als vanzelf uit.
Soms moet dit wel eens.
Groetjes.
Noot : volgende log wordt nog erger want dan is het weer bijna tijd voor de matras te keren.
Een beetje vroeg om daar nu al aan te denken,
maar gezien ons team superhelden zo’n beetje het noorden kwijt geraakt is sedert de opname van Nonkel Juul kun je maar best vroeg je voorzorgen nemen.
En als je dacht dat het niet meer erger kan,
wel,
het KAN nog steeds erger worden voor de “onverwoestbare” helden.
nogmaals,
tot dan !
De dingen des levens ! 
Je hoort nergens bij, onze oudste, die heeft al duidelijk genoeg gemaakt dat hij ook nergens bij hoort. Conclusie: WIJ horen nergens bij. 3 personen in een gezin
eentje die er wil bij horen maar dat tniet gaat zo jammer
Eerlijk dat je dit hier zo schrijft. We moeten niet allemaal sociale feestbeesten zijn, hé. 😉
Helemaal niéts mis met jezelf zijn. Ik heb zelf óók altijd het gevoel dat ik bij groepen slechts aan de rand meeloop maar daar zit ik niet mee! Zo kun je wél van iedere groep iets meekrijgen en hoef je niet “jezelf in te leveren”om “erbij “te horen, houden zo!
Het is geen probleem dat je nergens bij hoort. Als je je maar lekker voelt.
Love As Always
Di Mario
ieder heeft z’n eigen karakter en interesses, Suske
Het belangrijkste is dat je gerespecteerd wordt door de anderen!
moet je ergens bij horen
je bent dus jezelf en zo hoort het eigenlijk…
mogge Suske
had je het nu over jezelf
of over mij 🙂
ja het zijn de zelfde woorden als hier boven , maar dat kwam ook als eerste bij mij boven
ik keer het matras zelf wel ff
geniet de dag
Heb je het nu over jezelf of over mij ?
wat je schrijft en wat je doet ; ik ben er akkoord mee, de raad van anderen slaat inderdaad meestal op zichzelf. En zo dikwijls van partner veranderen is ook maar niks, achteraf zit je met de peren, blijf lekker jezelf, ik ga dat ook oen
Met rond zwermen tussen alles wat leuk is en goed voelt is ook niets mis mee.
Voorlopig heb ik nergens meer tijd voor omdat mijn pc is gecrasht is en ik hem van begin aan weer moet opbouwen.
Haha je hoort in ieder geval bij de mensen waar ik een reactie achter laat… 🙂
Diep hoor! Maar je hoort altijd ergens bij, al is het het clubje van mensen die nergens bij hoort.
Ik geloof ook dat ik nergens bij hoor. Ik doe iig mijn stinkende best daarvoor… 😉