zoals je je misschien nog herinnert ben ik vorige week 2 pakken oude foto’s gaan ophalen bij mijn moeder.
Enkele had ik hier reeds getoond.
De foto van de hond is ondertussen niet meer in mijn bezit.
Deze is nu in het bezit van een hondenliefhebber die zowat alles over de viervoeters weet en ook alles verzamelt wat hij maar kan verzamelen over het fenomeen “hond”.
Hij wist me te vertellen tot welk hondenras “Cadeau” behoorde en ook dat dit ras heden ten dage anders gekweekt wordt dan zoals op de foto. Jammer genoeg ben ik de naam van het desbetreffende ras vergeten.
In de dozen zaten veel foto’s van babies peuters kleuters oudere kinderen tieners enz.
Mensen die nu reeds hoogbejaard zijn
of zelfs al lang dood van ouderdom.
Zoiets doet je er bij stilstaan dat leeftijd relatief is en dat de tijd voor niemand stilstaat.
ook niet voor de schattigste baby of kleuter.
Deze foto trok zowat onmiddellijk mijn aandacht.
Het is niet bepaald een vrolijke foto.
Vrolijk ziet het kindje er niet bepaald uit.
En van de achtergrond wordt je zelf ook niet bepaald vrolijker.
De kleren geven een armoedige indruk
zeg maar vies en vuil.
Enig lichtpunt vormen de zonnestralen.
die geven aan de foto een bijzondere sfeer.
Licht in de duisternis als het ware.
Wie dit kindje was zal ik wel nooit weten.
Laat staan waar het woonde
en of het nog in leven is.
Vermoedelijk niet want de foto ziet er heel oud uit.
zoals ze vroeger reeds zongen : “time waits for no one”.
Wordt vervolgd.
De dingen des levens ! 
wat een parchtig plaatje suske,
zuinig op zijn hé jong
Ha Suske,
Dat heb ik ook met oude foto’s, tijd staat niet stil.
Als je oude foto’s bekijkt merk je pas hoe snel alles is veranderd in nog geen honderd jaar.
De foto geeft toch hoop, zo lijkt hij ook te zijn gemaakt. oma
Ot, een poot en lik van Benno, hij voelt zich erg welkom geheten door je, maar de katten houden nu nog afstand van hem en als hij te vervelend wordt krijgt hij een klein tikje, zonder nagels.
Toch voor mij een stralende z-w foto en ze kijkt niet eens in de lens, mooi grposeerd!
groetjes
Mooi zwart-wit
Een foto uit de tijd dat vrouwen nog geen wasmachine hadden en de kleding dus niét iedere dag verschoond werd .
De zonnestralen zijn wel héél bijzonder en dát in een tijd dat men hóógstens een eenvoudig “boxje” had !
Hallo suske ben wat laat vandaag, maar mijn namiddag heb ik gespendeerd in het rvt. Ben gaan helpen….Spijtig dat je het nie weet wie dat is op de foto, maar ik heb ook nog zo’n schortje gedregen…..Lieve avondgrtjs. van anny
Hallo suske k’ben wa
dat is het bijzondere juist aan deze soort foto`s
wat is terecht gekomen van dit kindje
mooi geschreven
zeer mooi logje echt klasse werkje
groetjes antony
ik vind dit een heel mooi logje, Suske!
Mijmeren over een foto uit (lang) vervlogen tijden…
Eigenlijk wel jammer dat je niet weet wie het is, en wat er van geworden is.
Misschien is deze smoezelige peuter later wel een chique dame geworden, who knows…
Groetjes!
reken er hier maar nog ene bij…
We zullen het nooit weten Suske ! Als foto’s konden spreken…
Zitten onbewust in dezelfde sfeer vandaag …
vrolijk word ik er niet van, maar die foto helemaal niet mis…
Wie weet wat er van geworden is!?
Maar armoedig wil ik het niet noemen, zo zagen de kinderen er in de dagelijkse omgang vroeger nou eenmaal uit.
de tijd is een ongrijpbaar iets voor mij, nog altijd, soms snel, soms traag… maar wel altijd doorgaand
het is op zich een mooie foto
een stukje van de geleende tijd waarin wij leven
en zij toen in haar tijd
wie weet wat er van haar terecht is gekomen
ik zal aan het HH
fijne dag
Een smoezelig gezichtje, smoezelige kleren en niet bepaald een fijne speeltuin waar ze (?) in staat. Maakt inderdaad een trieste indruk, doet je je ook afvragen: hoe zal dat leven verlopen zijn? Zal ze een mooi leven hebben gehad, of niet? Denkend aan wat er allemaal gebeurde in de vorige eeuw, heeft ze beslist veel meegemaakt, wat ze op het moment van de foto nog niet wist gelukkig.
Toch bijzonder zulke oude foto’s. Erg leuk dat je ze nog hebt. Deze foto is ook nog eens heel mooi.
Wie weet wat er van deze jongedame geworden is…!!
Fijne dag vandaag.
Wie weet, het jurkje is ook wat aan de grote kant, een beetje op de groei gekocht, of van een wat oudere zus. Leuk is dat, je kunt alleen maar gissen.
Toch heeft de foto ook iets vertederends
’t is maar een foto, wie weet van een fleurige vrouw dit nu is…
Tijd is niets. We leven feitelijk maar een zeer kleine periode. Over de veertig gaat het als maar harder. Met de vaart die het nu gaat ben ik in no time 80. Als ik het al wordt.
Maar misschien is het wel helemaal goedgekomen met de dame.
Love As always
Di Mario
Die foto maakt inderdaad een nogal naargeestige indruk op me…