Ieder jaar
zo rond dezelfde tijd
begin september dus
is het hier weer van dadde
bijna een traditie met andere woorden.

De school begint
en dan komen de bacterieên het huis binnen gewandeld
Hoesten, rochelen, keelpijn, blaffen, zweten…
noem maar op
Mijn anders niet-zo-teer geliefde kan er momenteel over meespreken
En ik voel dan met haar mee,
daar ik door al dat geblaf en rondvliegend snot beneden slaap.
veiligheidsoverwegingen zeg maar.
Ook teer beminde dochter kan er van meespreken.
Zij kan bijna niet spreken door de keelpijn.
En voor een vrouw is zoiets een foltering.

Een jaarlijkse terugkerende traditie dus..
net zoals deze aflevering
waarvan ik vroeger reeds iets gepost heb
ook een traditie dus.

Ikzelf kan niet al te veel klagen
behalve over een beetje keelpijn
maar dit mag de pret niet drukken.