Elke maandagmorgen komt onze poetsvrouw.
Iets wat ze heel grondig doet.
Alles wat ze opruimt vindt je achteraf gegarandeerd niet terug.
Maar opgeruimd is het in ieder geval.

Haar uitleggen hoe je het wilt hebben is moeilijk.
Ze spreekt weinig nederlands en het weinige dat ze spreekt is “goede morgen” en “dank u wel”.
Frans spreekt ze niet
en mijn arabisch is ook niet om over naar huis te schrijven.
Ze heeft met goeie bedoelingen hier al veel dingen doen verdwijnen.
Ze wil zo haar best doen, dat ze gewoon niet begrijpt dat mensen daar op den duur een hekel aan krijgen.

Jasper kan er mee lachen, vooral nadat ze zijn kamer had opgeruimd en hem doodleuk meedeelde : “jij mag !”
Gelukkig voor haar begreep hij wat ze bedoelde.
Eva heeft zo haar bedenkingen over onze poetsvrouw
en de katten panikeren als zij maandagmorgen ons huis binnenstapt.

Een toepasselijk filmfragment :