toen ik in 1972 12 jaar jong was, hing boven mijn bed een reuzengrote poster van Alice Cooper die volledig naakt op zijn zijde lag met een grote Boa Constrictor rond zijn edele delen gewikkeld.

Ik moest van mijn moeke nooit het bed opmaken. Deed ze liever zelf. Daar was ik nog te klein voor en deed het toch nooit goed.

En mijn vader zat ondertussen in zijn kolenkot de Kwik te lezen. Moeder mocht dat natuurlijk niet weten. Hij vertelde dan maar dat hij papier sorteerde voor in zijn kacheltje te verbranden.
De hond die naast de kachel lag trok het zich allemaal niet aan.

Je kan wel zeggen dat wij samen een “happy family” vormden.

En met mij is alles ook goedgekomen.
Denk ik toch.