Toen ik deze morgen de pc opstartte ging alles aanvankelijk goed. Maar toen ik rond 8 uur me in de badkamer klaarmaakte om naar het werk te trekken kwam Eva de trap opgelopen om te zeggen dat het scherm het begeven had. Waarschijnlijk slecht contact was het eerste dat via Greet gemeld werd, zoiets is rap gefixt. Alle kabels nagezien en niets te bespeuren dat dit euvel veroorzaakt. Eens heropstarten kan ook al veel verhelpen dus druk op de knop en…….TUUT TUUT TUUT. Damned, er is hier iets meer aan de hand. Ondertussen werd het echt tijd om te naar het werk te trekken. De pc zou ik deze namiddag wel eens onder handen nemen want dan was ik vrij.

Kort na de middag gaat de bel. Eva vermoedt dat het Kaatje is en sprint naar de voordeur. Ik hoor een zware mannenstem en droog vlug mijn handen af, de afwas kan eventjes wachten. Het is Kaatjes papa die over de panne vernomen heeft van Kaatje die het op haar beurt van Eva via de telefoon vernomen heeft. Nieuwtjes gaan heel vlug heden ten dage.
Bij nazicht blijkt dat de ventilator ook zijn beste tijd gehad heeft. Dan maar de koppen samenslaan en een nieuwe strategie bedenken die deze van vorige blog vervangt. We besluiten alle losse onderdelen zelf te kopen en Leo, zoals de vader van Kaatje heet, zal die dan hoogstpersoonlijk in elkaar steken.

De onderdelen zijn gekocht en nu is hij druk bezig om alles op zijn plaats te bevestigen.
Ondertussen heeft dochterlief haar spaargeld aan een nieuwe GSM gespendeerd.

Zo is iedereen – voorlopig – weer gelukkig.