Veertien februari 1960. Ik lag nog in de kraaminrichting en wat verder lag een achterneefje van me. We groeiden min of meer samen op tot we zo’n jaar of 15 waren. Onze wegen gingen uiteen maar we bleven sporadisch contact houden.
50 jaar later en ik blijf alleen over. Het kan verkeren en je kan er niets aan veranderen, maar op zo’n “feestdag” moet ik toch eens aan hem denken.

Normaal moet nu iedere echtgenoot de laatste cent uit zijn geldbeugel peuteren en met volle overgave iets heel duurs kopen om aan iedereen te laten zien dat hij/zij en zijn/haar vrouw/man nog steeds smoor zijn. Dat dit een grote hap in het gezinsbudget betekent mag de pret niet bederven. Het is slechts eenmaal Valentijn in het jaar. Gelukkig maar. Kan je voor de rest van de maand droog brood eten met confituur die allang de bewaardatum overschreden heeft.

Zoals je kunt opmerken doen wij hier ten huize @MrFrancky niet aan mee. Het leven is al kostelijk genoeg en dan nog geld verspillen aan dure nutteloze spullen, da’s niet voor ons. En als ik of Greet elkaar iets ten geschenke aanbieden gebeurt dit volledig spontaan zonder dat een of ander reclameblad ons hiertoe aanspoort.

En nu een clipje voor vrouwen die nog steeds dromen over de ruiter op zijn wit paard die hen zal meenemen naar paradijselijke oorden.