“GODVERMILJAARDENONDEDJUU !” klinkt het ‘s morgens vroeg  in de straten van het dorp. Schele Jef doet het raam van zijn slaapkamer open en kijkt met een lodderig oog of er misschien een wreed accident gebeurd is in de straat. Hij ziet dat de deur van nonkel Juul open staat om de trein door te laten. Tante Martha die de dag voordien terug thuis gekomen is van enkele dagen logeren bij haar reeds lang gestorven oude moeder komt in haren peignoir naar buiten. Ze ziet schele Jef in zijn slaapkamerraam staan met de slaapmuts scheef op zijnen kop. “T’is niets zulle” roept Martha naar hem. “Het is dat Juul aan te trein is blijven haperen terwijl hij op de plee zat te kakken. Nu is hij met zijn blote glockenspiel richting Zoutenaaie.” Schele Jef moet nu even aan zijn weelderige snor plukken. “Daar is ook altijd wat in dat huis”…