Gisteren moest ik richting Krottegem. Iemand had bij een bouwfirma een zak “ik weet niet wat” besteld, maar kon er zelf niet om gaan. Hij is al 2 weken ziek en de bediende van die firma had hem al opgebeld om te vragen waar hij bleef. Die zak cement of zo lag duidelijk in de weg en de baas wilde zijn geld.
Daar ik toch in de buurt moest zijn heb ik die zak maar opgehaald. Ik moest wel 32 euro ophoesten voor dit zakje van zo’n 50 kg. Wat zou daar inzitten ?
Ik heb vervolgens de auto op de Onze Lieve Vrouwmarkt geparkeerd en een brood voor mij en een voor mijn ouders gekocht. Bij het naar buiten komen kwam ik mijn karatetrainer tegen die juist naar de bibliotheek aan de overkant van het plein was geweest. Weer wat praten over karatekoetjes- en kalfjes en de tijd vloog weer veel te rap.
Vooraleer naar mijn afspraak te gaan nog een wandelingetje gemaakt doorheen de stationsbuurt. De graafmachines waren volop bezig het puin op te ruimen. Voor de bouw van het nieuwe station zijn heel wat woningen tegen de vlakte gegaan. Nu ziet je alleen nog een open plek waar vroeger een kapsalon, een brillenwinkel en een schoenwinkel waren. Het voelt toch vreemd aan, alles zomaar afgebroken en opgeruimd te zien.
Deze namiddag was ik ook aan het opruimen. De garage die in ons huis gebouwd is, dient reeds vele jaren als bergplaats. Deze garage was veel te klein voor onze vorige auto en de huidige zou er al helemaal niet meer inkunnen Daarom hebben we in 1996 een grote houten garage laten zetten op een stukje grond naast ons huis.
Een tijdje terug had Eva haar kamer opgeruimd en al wat ze niet meer nodig had heeft ze in de “bergplaats” gelegd. Ik heb dit alles gesorteerd en kapotte en vuile speelgoed is richting containerpark gestuurd.
De vrijgekomen plaats wordt voorlopig ingenomen door de fiets en bromfiets van mijn moeder. Die blijven er totdat de bergplaatsen in hun nieuwe woning gebouwd zijn.
Nu is het daar nog een bouwwerf en je fiets zomaar buiten laten staan is veel te riskant, ook al is deze gesloten. En het herfstweer is ook niet ideaal om een bromfiets ’s nachts in te laten staan.
Door die plotse verhuis van mijn ouders is alles in een stroomversnelling terechtgekomen en opruimen is nu het werkwoord dat het meest toegepast wordt.
Van een kettingreaktie gesproken !
ja, dat is het leven, alles veranderd, maar een aantal dingen blijven voor altijd hetzelfde! En dat laatste vind ik dan het mooiste.
Er is altijd werk aan de winkel bij verhuizen. ook als is het maar klein.
Dat slopen vind ik niet altijd even passen. Maar goed, ze hebben meer ruimte nodig, en dan krijg je dit.Zelf heb je ook weer meer ruimte dus. ALtijd fijn..
Ik vind het altijd zo zonde als oude gebouwen tegen de vlakte gaan. Maar opruimen is soms wel eens nodig