Yoep, wat zit ik hier allemaal op te schrijven : frigo leegmaken en poetsen, alles op vervaldata controleren. Het toilet kuisen en niet alleen de pot vanbinnen, ook de buitenkant en de lavabo mogen een beurt. Vervolgens de badkamer en de living schrobben en als er nog tijd over is, mag er gestreken worden.

Leuk lijstje niet ?

Morgen komt onze poetsvrouw langs en ik maak alvast een overzicht van wat ze allemaal mag/kan doen. Zolang Greet niet te been is, komt onze Cindy om de veertien dagen langs om orde op zaken te stellen. Ik doe ook wel mijn deel, maar alleen kan ik het niet echt aan.

Daarom is er Cindy, Mega-Cindy zeg maar, zo’n model vind je niet zomaar.

Ik herinner me nog onze eerste ontmoeting als was het pas gisteren.

Greet lag in het ziekenhuis en ik had mijn handen vol met de kinderen en het huishouden. Toen ik op een morgen zoals steeds met dochtertjelief bij de bushalte stond vroeg een vrouw me of ik soms geen poetsvrouw kon gebruiken gezien de omstandigheden bij mij thuis. Eerst dacht ik dat ze zichzelf voorstelde, maar het bleek dat ze bij een firma werkt waar ze kuis- en strijkwerk doen tegen betaling met dienstenchecques. Ik nam contact met de firma en de volgende dag zou er iemand zich komen voorstellen.

Ik was juist bezig in de keuken toen de bel ging. Eva deed open en riep dat er een mevrouw voor me was. “Laat haar maar binnen in de living” riep ik terug, “ik kom zo”.
Vlug handen afgedroogd en naar de living. Daar stond ze, stil, gebogen houding, blik op oneindig. “Goeienavond, Zet u mevrouw” was mijn welkomsgroet. Haar houding nodigde me niet bepaald uit om hartelijk handjes te schudden, dus liet ik dat maar en zette me eveneens neer in een zetel. Er kwam van haar kant geen reactie en na een paar seconden van dodelijke stilte vroeg ik haar dan maar “jij bent het toch die komt kuisen, niet ?” “Ja” was het antwoord. Gelukkig maar, zie dat ik de verkeerde voorhanden had. Waarvoor ze anders nog zoal aan de deur zou bellen kon ik me echt niet voorstellen, maar je weet nooit.

Beetje bij beetje met de snelheid van zo’n ouderwetse locomotief kwam het gesprek los. Ze heet dus Cindy, woont in Ichtegem en is getrouwd en moeder van twee zonen. Kan verkeren. Het is niet omdat ze weinig van zegs is dat ze niet kan kuisen was mijn oordeel en ik besloot met haar in zee te gaan (figuurlijk dan). De volgende week was haar eerste werkdag en haar baas zou meekomen om het contract te tekenen.

Ze doet haar werk uitstekend, beter dan ikzelf zou doen en da’s al heel wat. Stilletjes aan begint ze een deel van het huis te worden. Onze vorige kuisvrouw was dat ook, alleen tegen haar spreken was een beetje moeilijk want haar dialect uit de Oekraïne is heel verschillend met dat van ons. Jammer dat ze er niet meer is. Met weemoed denk ik terug aan die keer dat ik onverwachts vroeg thuis kwam en ze een mooie blonde vriendin mee had. Mijn vrouw was nog op het werk. Daar kan ik nu alleen maar van dromen, gezien de huidige even veel sex-appeal heeft als Droopie.